In Maar je ziet er helemaal niet autistisch uit legt Bianca Toeps je uit wat het betekent als je autisme hebt. Ze combineert hiervoor wetenschap, eigen ervaring en de ervaringen van anderen met autisme.

Maar je ziet er helemaal niet autistisch uit zit goed in elkaar. Er is een goede balans tussen wetenschap/feiten en eigen ervaringen en tips. Persoonlijk ben ik erg gecharmeerd van deze combinatie omdat in veel boeken over autisme één van de twee ontbreekt. De manier waarop Bianca Toeps de verbinding maakt tussen de wetenschap en haar eigen ervaring maakt dat deze droge kost meer gaat leven. Hierdoor kun je je beter inleven in hoe het is om autisme te hebben. Voor zover dat mogelijk is natuurlijk.

De schrijfstijl van Bianca Toeps is erg aangenaam. Ze omschrijft de soms moeilijke materie erg duidelijk en begrijpelijk. Daarnaast heb ik soms hardop moeten lachen om de humoristische wijze waarop ze dingen duidelijk probeert te maken. Dit blijkt al uit (sub)hoofdstuktitels als ‘circuspaard’ en ‘mijn ass’. Mede door deze prettige schrijfstijl leest het boek gemakkelijk weg en ben je aan het einde heel wat wijzer geworden over autisme. Er wordt een duidelijk onderscheid gemaakt tussen wetenschappelijk informatie en persoonlijke meningen. Het is je als lezer vrij om een eigen mening te vormen en het is vrijwel onmogelijk om niet kritisch te gaan nadenken over je visie op autisme tot nu toe.

Naast alle informatie en ervaringen van zichzelf en anderen heeft Bianca Toeps ook heel veel tips toegevoegd voor zowel mensen met autisme als voor iedereen die ooit iets te maken heeft met iemand met autisme. Dit variërend van subtiele tips door de hoofdstukken heen tot een heel hoofdstuk genaamd: Acht dingen die we niet meer willen horen. En dit hoofdstuk begint natuurlijk met: Maar je ziet er helemaal niet autistisch uit.

Maar je ziet er helemaal niet autistisch uit van Bianca Toeps is een must read voor iedereen die ooit met autisme in aanraking komt. Voor mensen met autisme is het een aanmoediging om te kijken naar de dingen die je wel kunt en hulp te vragen voor dingen die je moeilijk vindt, in plaats van aan alle verwachtingen van anderen proberen te voldoen. Voor alle anderen is het vooral een les om te luisteren naar degene met autisme in plaats van naar alle vooroordelen over autisme.